Salı, Eylül 13, 2011

Geleneksel Bilmem Kaçıncı...

Geleneksel bilmem kaçıncı ''çökkün günler'' dönemindeyim. ...
Tat yok!
Heves yok!
Mecal yok!

Sanıyorum bu virütik bir hastalık. Yılın belli dönemlerinde virüsü kapıyorsun. Hooop depresyondasın. 
İlacı yok!
Aşısı yok!
Süresi yok!

Hiç anlaşamıyorsun kendisiyle, anlatamıyorsun derdini, dinlemiyor...
Gözü yok!
Kulağı yok!
Dili yok!

Alıp veremediği nedir? Ne ister bizden? Bilinmez...
Sebebi yok!
Amacı yok!
Dengesi yok!

Belki de peşinden koşuşturduğumuz ''amaç'larımız yoruyor bizleri... Belki de insanın tek amacı ''amaçsızlık'' olmalı... ???

Uyumak en güzeli bugünlerde. Fütursuzca... Uyuyup bir hafta sonra uyanmak.. 
Depresyon gitmiş, yorgunluk gitmiş, gülücükler geri gelmiş bir şekilde...

Haydi kalın sağlıcakla...








Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Ben de bişi diycem